เวลาที่มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใดที่มีให้ท่าน

น้ำตาเอ่อ คลอเบ้า เคล้าสะอื้น
ไม่อาจฝืน น้ำตา คราหลั่งไหล
พ่อสุดรัก สุดหวง ดั่งดวงใจ
ต้องจากไป ทิ้งร่างไว้ ไร้วิญญาณ

ยังไม่ทัน เห็นใจ พ่อไปก่อน
ลูกมัวนอน หลับไหล ให้ฝันหวาน
คิดไม่ถึง ด่วนจากไป ไกลแสนนาน
ยามวิกาล รับทราบข่าว เกือบเช้าเชียว

พระคุณพ่อ แสนยิ่งใหญ่ มีให้ลูก
เป็นสิ่งผูก สายใย ให้เฉลียว
สร้างความรัก ความผูกพัน อันกลมเกลียว
อยู่ดายเดียว เมื่อพ่อพราก จากลูกไป

ในวัยเด็ก พ่อสอนสั่ง ลูกยังดื้อ
ร้องไห้ฮือ พ่อปลอบโยน จนหลับไหล
ชอบออดอ้อน ทุกคืนค่ำ อยู่ร่ำไป
พ่อคือใจ ของลูก ผูกสัมพันธ์

เข้าวัยเรียน เพียรหา เงินมาให้
แม้ลำบาก เพียงใด พ่อไม่หวั่น
ขอเพียงลูก ร่ำเรียน อ่านเขียนทัน
จวบถึงวัน สำเร็จ เสร็จการเรียน

ลูกมีงาน ประจำ ทำงานหลวง
คงเป็นดวง ของชีวิต ลิขิตเขียน
เงินเดือนออก ไม่ให้ตังค์ ยังเบียดเบียน
ไม่ติเตียน เพียงบอกให้ ใช้ระวัง

กลับบ้านดึก พ่อชะเง้อ ใจเพ้อหา
ลูกไม่มา ตาไม่หลับ กลับหันหลัง
ลูกเที่ยวเตร่ ดื่มเหล้า เมาเสียงดัง
ไม่ชิงชัง คำว่าลูก ทำทุกข์ตรม

จากวันนี้ ไม่มีพ่อ คอยห่วงหา
หยดน้ำตา ลูกรินไหล ให้ขื่นขม
กราบเท้าพ่อ ครั้งสุดท้าย ใจระทม
แทบเป็นลม ใจสลาย อยากตายแทน